Υπάρχουν στιγμές που όσο καλοπροαίρετα και αν προσπαθήσει κανείς να δικαιολογήσει ένα γεγονός, του το αρνούνται πεισματικά και η λογική αλλά και το συναίσθημα. Για πολλοστή φορά η Ύδρα βρέθηκε και πάλι τυλιγμένη στις φλόγες. Ξανά και πάλι για τον ίδιο λόγο: μια εκτεθειμένη χωματερή όπου, κόντρα σε κάθε λογική προσέγγιση, καίγονται συνεχώς, αενάως και αδιαλείπτως σκουπίδια. Κόντρα σε δεσμεύσεις, διακηρύξεις, υποκριτικές εκδηλώσεις ευαισθησίας, εύκολες και αβασάνιστες υποσχέσεις, πολύπλοκα συστήματα προστασίας του νησιού από επίσημους και ανεπίσημους φορείς, ξανά, για μια ακόμη φορά η ίδια ιστορία…
Πριν τρία χρόνια, βρέθηκα ξανά όπως όλοι μας, μάρτυρας μιας μεγάλης φωτιάς που είχε και πάλι την ίδια ακριβώς αιτία. Για μέρες ολόκληρες εξαφάνιζε κάθε ίχνος πρασίνου που με κόπο η φύση είχε καταφέρει να επανακτήσει, μετά από μια ακόμα πιο καταστροφική πυρκαγιά που είχε ξεκινήσει από το ίδιο ακριβώς σημείο, μερικές δεκαετίες πριν. Σ’ αυτήν είχαν χάσει την ζωή τους και τρεις νέοι άνθρωποι σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να της αντιπαρατεθούν. Ένας απ’ αυτούς υπήρξε παιδικός μου φίλος. Φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από την ημέρα που χάθηκαν. Δεν υπάρχει φαντάζομαι χειρότερος τρόπος να απαξιώσει μια κοινωνία την μνήμη και την αυτοθυσία τους, από την πλήρη αδιαφορία που δείχνει να αντιμετωπίσει τις αιτίες που προκάλεσαν τον άδικο χαμό τους.
Πριν τρία χρόνια, θυμωμένος για αυτή την ανεπίτρεπτα εγκληματική αδράνεια, είχα γράψει μια ανοιχτή επιστολή προσπαθώντας να εξηγήσω την ρίζα του προβλήματος. Με έκπληξη ανακάλυψα ότι δεν ήταν τόσο απλό να βρει κανείς βήμα και αυτιά διαθέσιμα, να μιλήσει για τα αυτονόητα. Μια συστολή που η μακροχρόνια απουσία μου έχει προσθέσει στον τρόπο που πάντα προσεγγίζω τα κοινά της Ύδρας, αφού πάντα θεωρώ ότι τον πρώτο λόγο τον έχουν όσοι μένουν συνεχώς στο νησί και μετά όλοι εμείς οι υπόλοιποι, με σταμάτησε από το να επιμείνω. Έτσι η επιστολή έμεινε αποθηκευμένη στον υπολογιστή μου για τρία ολόκληρα χρόνια. Αυτή την φορά την δημοσιεύω μέσα από αυτή την ιστοσελίδα μετανιωμένος πικρά και ευελπιστώντας να αποτελέσει αιτία μιας ανοιχτής συζήτησης για όλα όσα απασχολούν το νησί μας. Η σελίδα είναι ανοικτή σε όποιον θεωρεί ότι θέλει να έχει λόγο για την Ύδρα και άποψη για το μέλλον της και το κάνει κυρίως επώνυμα και ανιδιοτελώς.
Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών σε ολόκληρη την χώρα, που ουσιαστικά είναι αποτέλεσμα μιας ίδιας νοοτροπίας σε μεγαλύτερη κλίμακα, δεν επιτρέπει σε κανένα, ελεύθερα σκεπτόμενο και με συνείδηση άνθρωπο, να σιωπά.
Παναγιώτης Ράππας
Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2010
No comments:
Post a Comment